Hypothetische vraag: als Patsy Cline als millennial was opgegroeid, zou ze dan net als Julia Jacklin geklonken hebben? Dat zullen we allicht nooit te weten komen. Het zeldzame talent van Jacklin moge echter duidelijk zijn. Muziekmedia pikten eerste single Pool Party wereldwijd op, waardoor er tijdens showcasefestival SXSW clandestien een kleine hype rondom de Australische singer-songwriter ontstond.

Julia Jacklin neemt fervent gebruik van de fraaie snik in haar stem, a la Angel Olsen en Sharon Van Etten. Zielensmart is de 25-jarige schone dus niet vreemd. Dat gezegd hebbende, is er net zo goed een humoristische inslag in haar muziek te bespeuren. Zet de titel van het komende debuut Don’t Let The Kids Win er maar eens bij.

Volgens Jacklin is het bedoeld als rebellie tegen tedere gevoelens van nostalgie naar de tienerjaren, waar alle mogelijkheden in het leven nog open liggen. Haar liedjes hebben vaak meerdere lagen: tongue-in-cheek en geestig, maar evenzeer urgent, complex en gewichtig. Zo’n natuurtalent staat in Rotown vanzelfsprekend op de juiste plek.

Pip Blom mag de zaal opwarmen met haar laissez-faire slaapkamer-grunge, die live nog een tandje feller tot uiting komt. Dit aanstormende talent heeft in korte tijd op internationaal gebied heel wat meters gemaakt. Met name aan de overkant van de Noordzee doet Blom het goed: het Engelse label Grunt Grunt A Go Go bracht deze zomer haar single Hours uit op 7″ en BBC Radio draait haar tegenwoordig met regelmaat. Aan vrij vloeiende creativiteit, geraffineerd talent en arbeidsethos duidelijk geen tekort, dus van Pip Blom gaan we in de toekomst alleen maar meer horen.