SCHARREL WEEKEND: Dead Man Ray

Thou, Soulwax, Gore Slut, Daan

Voor de derde keer slaan Rotterdamse podia de handen ineen en organiseren tijdens het Paasweekend het Scharrelweekend. Rotown en WaterFront zijn hosts tijdens dit kakelverse muziek-, dans- en scharrelfestijn. Vier dagen lang het beste van Rotown en WaterFront voor maar € 12,50. Natuurlijk kan je de bands en dansavonden ook apart bezoeken, je betaalt dan de losse entreeprijzen. Het passe-partout is trouwens inclusief 4 consumptiebonnen! Over verse prijsjes gesproken!

kijk voor meer info op <a href=http://www.scharrelweekend.com target=_blank>www.scharrelweekend.com</a>

DEAD MAN RAY
Dead Man Ray 1997 is het geboortejaar van Dead Man Ray. Berchem, hun eerste en zelfgeproduceerde, zelfuitgebrachte album verraste de Belgische, Nederlandse en Duitse pers. DMR’s notoire live reputatie vind hier zijn origine; het talent om pure schoonheid en chaos op een ‘in your face-achtige’ manier te brengen. Trap, het tweede album, is het bewerkte materiaal voor een oude Belgische cultfilm. Tussen de bedrijven door hebben de bandleden nog net genoeg tijd om solo albums uit te brengen (Daan, Rudy Trouvé) en albums met andere bands (dEUS, Goreslut, Kiss My Jazz, Morf). Verder produceren ze ook nog wel eens voor andere artiesten (Novastar, Flip Kowlier) en schrijven ze wat soundtracks voor films (“Unh onnette commercant”/”Meisje”). DMR zit op de kruising tussen donker in het pak gestoken, sigaret rokend Belgische raffinement en Amerikaans undergroundpurisme. Een plek waar Europees en Amerikaans ‘cool’ moeiteloos fuseert. DMR zijn: Elko Blijweert, Karel de Backer, Daan Stuyven, Rudy Trouvé en Wouter van Welle. De vijf persoonlijkheden van de bandleden komen samen in een unieke geluidsmatch die het midden houdt tussen alternatieve rock, dissonante pop, selfmade jazz, theatrale lo-fi en abstracte filmmusical invloeden. Na 5 jaar en 60 nummers besloten ze op zoek te gaan naar de meest pure vorm van zichzelf en hun muziek. Ze reisden af naar Chicago om met Steve Albini hun derde album Cago op te nemen. Cago beschrijft tien nummers over het leven en hoe het leven niet te leven. Het hele album namen de Vlaamse mannen live op, geen gedoe, geen computers; een zwart/wit opname. Het resultaat is, als de winters in Chicago, koud vanbuiten en warm vanbinnen.