In 2017 doet Paceshifters geen stapje terug om op hun welverdiende lauweren te gaan rusten. No way -integendeel: ze brachten een gloednieuw album uit, Waiting to Derail, dat de drie muzikale broers weer naar alle Europese uithoeken zal voeren waar ze opnieuw hun alternatieve gitaarrock gospel gaan verkondigen. Of dat in een obscuur kraakpandje of juist op een groot zomerfestival gebeurt, maakt Seb Dokman (gitaar/zang), Paul Dokman (bas/zang) en Jesper Albers (drums/zang) niets uit. Want het podium, dát is de natuurlijke habitat van deze bijzondere Nederlandse band.

Geen compromissen of concessies voor Paul, Seb en Jesper. Muzikaal niet, maar ook op alle andere fronten niet. Want deze drie nonconformistische rockers gaan voor een lange-termijn-carrière en dat betekent dus vooral trouw blijven aan hun (soms stronteigenwijze) DIY-attitude. Dat bleek al uit de voorgaande albums, waarmee het trio in ruim zes jaar tijd transformeerde van een gretige sympathieke jonge-hondenrockband naar een begrip in de Nederlandse rock-eredivisie.

But that is all just history. De band richt zijn vizier nu op 2017 en verder. Met een in gewapend beton gebeiteld mission statement: het publiek meesleuren en met een big smile achterlaten middels explosieve shows die op alle fronten het inmiddels bekende handelsmerk van PACESHIFTERS ademen: power, energie en vooral heel veel (zichtbaar) speelplezier.