John Grant

Midlake, Fleet Foxes, Rufus Wainwright

Eén van de absolute revelaties van afgelopen seizoen was zonder twijfel John Grant. Met zijn debuutalbum Queen Of Denmark leverde hij een tijdloos juweeltje af met wonderschone, diep geëmotioneerde pianoballads. Het resultaat van een ellendige periode, zo bleek, waarbij de voormalig Czars-frontman worstelde met allerhande verslavingen en zijn seksuele geaardheid. Deze persoonlijke drama’s weet Grant echter te vertalen naar hartverscheurende popliedjes met redelijk absurde teksten, doordrenkt in pikzwarte humor. In de studio werd hij bijgestaan door zijn muzikale vrienden van Midlake, die een gestileerde jaren ’70-feel meegaven aan zijn gedragen bariton stem. Vanavond blijft de begeleidingsband thuis in Texas en staat Grant er helemaal alleen voor. In deze sombere setting kruipen zijn krachtige songs eigenlijk nog dieper onder de huid, geraffineerd met beklemmende eenvoud. Dit belooft op voorhand een memorabele avond te gaan worden, oftewel wees er op tijd bij. Erg bijzonder!