Fear of Men
Jessica Weiss begon haar Fear of Men aanvankelijk als kunstproject, wat meteen verklaart waarom het zo lastig is de vinger te leggen op de mysterieuze droompop van deze band uit Brighton. Minimalistische new wave-gitaartjes sluiten naadloos aan bij Weiss’ mijmerende zangstijl, die af en toe raakvlak toont met Warpaint.
Intrigerend is vooral het vreemde contrast tussen de schemerachtige sferen en de introspectieve, door de ziel snijdende songteksten van Weiss. Debuut Loom kenmerkt zich door zorgvuldig geplaatste shoegaze-oprispingen, terwijl het komende album Fall Forever (dat 3 juni verschijnt bij Kanine Records) subtiel experimenteert met verkapte elektronica. Diepzinnig, smaakvol en vooral heel erg bijzonder, dit Fear of Men.
Jessica Weiss initially started Fear of Men as an arts project, which kind of explains the impressionistic nature of the Brighton-based dreampop outfit. Minimalistic new wave flourishes shimmer like a dark blanket with tiny diamonds, as Weiss’s contemplative vocals and introspective lyrics materialize like nebulous shapes beneath the fabric.
Fear Of Men’s impressive debut LP Loom is dominated by more organic shoegaze vapors, whereas follow-up Fall Forever (Kanine Records) employs electronic influences with shrewd subtlety. Fear Of Men elicits a deep-seated, zealous and singular experience that’s both rewarding and revealing.