Er komen de laatste tijd steeds meer eigengereide jonge bands bovendrijven die de stiel van Dinosaur Jr, Guided By Voices, Pavement en Built To Spill opnieuw gestalte geven. Ook de waaghalzen van Canshaker Pi snappen dat die kleine smetjes zo’n irritant catchy pophook juist kunnen dienen: een piepende versterker, valse noot of geestdriftige scheut noise die je treft als een gigantische bliksemschicht in je achterste. Op het aankomende debuut, dat dit najaar verschijnt bij Excelsior, kun je alvast het waarschuwingslabel ‘licht ontvlambaar’ plakken.

Tot dan geven de EP’s Boomslang (met publieksfavoriet Looking For Love On Ibiza) en het door Stephen Malkmus (hadden we Pavement al genoemd?) geproduceerde For Ed een goede impressie van Canshaker Pi: zenuwzieke indierockkrakers die continu het ontploffingsgevaar opzoeken. Canshaker Pi schuurt, snerpt en snijdt er neurotisch op los, maar op tekstueel vlak is de groep van Willem Smit (zang/gitaar), Boris De Klerk (gitaar), Ruben van Weegberg (bas) en Nick Bolland (drums) minstens zo tegendraads. De band strooit heerlijk bijdehand met allerlei komische referenties die zowel herkenning als verwarring oproepen.

Pip Blom mag de zaal opwarmen met haar laissez-faire slaapkamer-grunge, die live nog een tandje feller tot uiting komt. Dit aanstormende talent heeft in korte tijd op internationaal gebied heel wat meters gemaakt. Met name aan de overkant van de Noordzee doet Blom het goed: het Engelse label Grunt Grunt A Go Go bracht deze zomer haar single Hours uit op 7″ en BBC Radio draait haar tegenwoordig met regelmaat. Aan vrij vloeiende creativiteit, geraffineerd talent en arbeidsethos duidelijk geen tekort, dus van Pip Blom gaan we in de toekomst alleen maar meer horen.