Het komt wel vaker voor: dat een voorprogramma zo’n intrigerende performance geeft waarvan je denkt, “konden we dit maar een hele avond horen.” Vooraf aan de show van Husky afgelopen jaar stonden er een schuchtere Canadees op het podium genaamd Andy Shauf. Shauf toverde die avond achteloos de meest fraaie liedjes uit de mouw, gekenmerkt door zijn aangenaam zalvende, ietwat prevelende zang en verhalende songteksten.

Een liedje als Wendell Walker bijvoorbeeld, laat de luisteraar ademloos achter, de geest strelend met continu onheilspellende arrangementen. Maar zodra je de tekst hoort, kom je al snel erachter dat het gewoon een duistere murder ballad is. Zo hebben alle liedjes van Andy Shauf wel iets bedriegelijks. Shauf is niet een alleen een fantastische verhalenverteller, maar tegelijkertijd een muzikaal wonderkind pur sang. Hij speelt allerlei instrumenten op zijn sloffen en vindt het verder prima om negentig liedjes weg te gooien als dit betekent dat hij er tien goede liedjes aan over houdt.

Een jongen waar we ongetwijfeld veel meer moois van gaan horen in de toekomst. Toch best wel een goed idee om Andy Shauf te strikken in de intieme Paradijskijk, niet? Liefhebbers van Paul Simon, Bob Dylan en Nick Drake, deze is er eentje om aan te vinken!